Prochorus - Giving hope to the people of Kayamandi

Det bur rundt 33 000 innbyggarar i Kayamandi, et omraade paa 75.06 hektar, og innbyggartalet berre aukar og aukar. 10% av desse menneska er barn og 50% av desse ungane kjem fraa enemodre. Over 70% av innbyggarane bur i skur eller ein eller annan loysning.

Ein vanleg familie bestaar av 8 personer og det er ofte tre generasjoner i same lille hus/skur. Familien maa klare aa overleve paa 1000 rand per maanad, altsaa ca.770 norske kroner. Det storste problemet i Kayamandi er mangelen paa helsetenester og ungdomssenter. Det er berre ein lege som besoker klinikken ein gang i veka. Mange av ungdommen blir involvert i kriminalitet, dop og alkohol misbruk. Mange av dei forblir arbeidsloyse fordi dei ikkje kan snakke engelsk eller pga. rullebladet deira.


Dei siste 13 aara har Prochorus Community Development vore aktive i Kayamandi ved blandt anna aa skaffe jobber, skaffe ein heim for gatebarn, stotte kampen mot Hiv/Aids, hjelpe HIV og Aids pasienter, stotte skulane, bygge barnehager og stotte dei. Dei tar imot frivillige fraa heile verda, deriblandt meg.

Som frivillig har eg, bla., vore med aa stotta creche/barnehage programmet deira. I Kayamandi er det rundt 30 chrecher, altsaa barnehager. Crechene har ikkje nok pengar til aa dekke dei grunnleggande behova hos ungene. Ikkje eingong aktiviteter i form av leikar og undervisning. Fraa 2007 har Prochorus bygd 22 crecher, ved hjelp av donorerer. Dette gjer organisasjonen fordi dei meiner at barnehager er eit viktig forste skritt mot kunnskap og utdanning. Ved hjelp av frivillige, som tar med seg leikar og lagar eit "utdanningsprogram" for ungane, har ungane gjort store framsteg fraa 2007 baade sosialt, psykisk og intellektuelt.

For aa lese meir om Provhorus, skjekk heimesida deira (klikk her). Eller bruk denne adressa:
http://www.givengain.com/cgi-bin/giga.cgi?c=303

HAR DU KLEDE DU IKKJE TRENG LENGER?
Kvar dag gjer Prochorus klede til alle frammotte. Kvinner sitt ofte heile dagen lang og venter paa det nye lasset med klede. Istedenfor aa kaste kleda du ikkje bruker lenger, kan du sende dei til:

Prochorus Community Development
PO BOX 3374
MATIELAND STELLENBOSCH
7602 WESTERN CAPE
South Africa

Hjelpes for ei helg!

Eg har lagt merke til at innlegga mine i denne bloggen svingar veldig i humoret, men de faar berre leva med klaginga mi og mas om kor fint eg har det. Det er tross alt Sor Afrika, paa godt og vondt:)

Denne helga var fin, men hjelpes saa travel. Eg har vanligvis fri fredager, men eg bestemte meg for aa hjelpe Maayke (ho eg bur med) med det ho driver paa med. Noko som ikkje er lite. Ho byrja i "Nolitas creche" daa eg slutta der. Ho har verkeleg skapa ein revolusjon der og har tatt heilt over, noko som var veldig nodvendig. Eg angrar paa at eg ikkje var flinkare til aa sei: "Saann gjer me det. Eg bestemmer". For det er slik du maa vere der, dersom noko skal skje. Eg veit ikkje. Eg folte liksom at da vart litt saann:"Her kjem eg, kvit og blond, og skal bestemma korleis du skal gjera ting". Men som sagt: Det er verkeleg nodvendig. Nolita (barnehage tanta) kan veldig lite, og ho ser ikkje kor betre ting kan bli berre ved aa gjera et par forbetringer. Uansett... Maayke har tatt over og gjort mykje positivt. Ho har introdusert handvask og tannpussing i barnehagen, og laga ein plan over korleis dagen skal vera. Denne veka fekk ho nokre lokale snekkarar til aa bygga ein sveera terrasse utanfor barnehagen. For var det berre steiner der og ujevnt underlag, altsaa ikkje ein plass for unger. Terrassen har ho betalt av EIGA lomme, ca.3000 rand (ca.2300 NOK). Ikkje nok med det. Denne helga, lordagen, arrangerte me graduation party for ungane som skal vidare til skulen etter sommarferien/juleferien. Dette betalte ho ogsaa, ca.1000 rand (800Nok). Eg har vore med aa stotta til graduations kappene (200 rand) + innkjop paa ca.250 rand (ca.350 norske kr). Ho haaper aa faa igjen litt penger av venner og familie heimifraa, sidan ho skal reise i 7mnd og har et stramt budsjett.

Fredagen stressa me altsaa mykje. Me sto opp halv 8 og gjekk fram og tebake fraa Kayamandi til Stellebosch med maling, ballonger, pynt, mat og andre nodvendige ting. Fraa 12 til 17.00 mala me gjerdet paa terrassen rundt barnehagen i regnbogens farger. Det var ufatteleg varmt! Daa kvelden kom var eg utslitt og sov som ein stein til neste dag.

Lordag maatte me ogsaa tidlig opp. Halv 9 gjekk eg ned til banken for aa faa tak i bankkortet mitt igjen. Heldigvis fekk eg det tilbake, etter ein halvtimes venting. Eg kjopte inn endaa meir nodvendige ting og gjekk heimatt te Kayamandi.
Daa kl. var 11 skulle festen begynne. Men joda. Ka skjer? Ingen unger, ingen foreldre, ingen barnehage tante. Me hadde lettare panikk, men alle andre var heilt rolege. Folk byrja aa komme i 12 tida, og me skjonte at dette kunne bli ein laaaang dag. Daa klokka nerma seg 14.00 kunne me endeleg starte. Rundt 70 (!!!) smaa og store vart pressa inn i den knott litle barnehagen. Heilt utrulig. Eg kan ikkje forklara korleis alt foregjekk, for da e umogleg aa forklara. For ein dag! Daa klokka var rundt 17.30 kunne me gaa heim, godt fornogd, men veldig trotte.

BEFORE terrasse bygginga:

ETTER:

Stor plass :)

Har du lyst aa hjelpe?
Det kan du! Dersom du gjer meg ein lyd (nr. 94896985)og setter inn nokre kroner paa min konto (36321127112), saa overforer eg dei med ein gong over til hennar konto. Kvar krone hjelper og dette e ein kjempe fin maate aa stotte ungane i Kayamandi! (Det gjer ingenting at du vil stotte etter eg har kome heim. Eg sender likevell pengene til Maayke)

Siste veke med Christina og Ingvild

Akkuratt no naar eg skriv detta, saa e eg berre trist. Men her kjem den siste veka med Christina og Ingvild:

Torsdag var eg og Maayke med paa graduation partyet til Bongo, vertsbroren vaar. Dette var veldig morsomt og goy aa vera med paa. Alle ungdommane hadde pnta seg skikkelig og hadde da ikkje vore for at ingen av kjolane eller dressane passa, saa kunne ein tru at ungdommane kom fraa rike familiar. Alle hadde altsaa laant kjoler og dresser. Bongo hadde ein date som lerarn hadde funne til han. Han skulle egentlig sporra meg, men han turde ikkje. Detta fekk eg ikkje veta for ettepaa av mama.



Fredag var eg og Christina til frisoren. Det var fantastsk. 90 Rand (ca.70 NOK) for ein flott haarklipp. Haaret mitt skrik etter blonde striper, men eg fann ut at eg skulle gjere det naar eg kom heim att. Christina farga haaret og klippa det for 430 Rand (330 NOK) og fekk et fantastisk resultat. Seinare gjekk me paa kino (eg snakka med kinomannen min) og kjopte masse paa markedet i Stellenbosch. Kvelden endte opp i "frivillighuset" (huset til Christina og Ingvild) med kortspeling og ol. Ein kjempe fin dag!



Laurdag reiste eg og Maayke tidlig inn til CapeTown. Me skulle egentlig ta toget, men det var to timer forsinka. Saa det blei nok eingong minibusstaxi paa oss. Ikkje at det er negativt altsaa:) Reisa tok lenger tid enn vanleg pga. trafikken men daa me endeleg hadde kome oss fram slappa me av paa terrassen til "Blue Mountain Backpacker" med ei god bok. (Stieg Larson - Jenta som leikte med ilden). Ingvild og Christina kom seinare, fordi dei hadde vore paa ein av barnehagene sitt graduationparty.
Denne kvelden aat eg sushi for fyrste gong. Nam nam. Overraskande nok saa liker eg det. Men samtidig saa er det ikkje noko eg ville spist naar eg virkeleg e sulten. Ein blir liksom ikkje skikkelig mett. Men det er sikkert fordi mett for meg betyr at eg rett og slett har ilt i magen og ikkje klare aa faa meir mat ned.
Seinare paa kvelden drakk me nokre drinker og eg provde aa spleise ein veldig hog fyr med Maayke (Som og er ganske hog). Han hoge fyren va rett og slett saa hog at eg ikkje horte ka han sa der oppe. Han va og fraa Nederland, saa dette var heilt perfekt. Men dessverre saa var ikkje Maayke heilt enig, saa det vart ikkje "aarets par", som eg hadde planlagt.



Sondagen var me paa stranda i Camps Bay heile dagen, naakke som resulterte i at eg saag ut som ein svidd tomat seinare paa kvelden. Au Au Au. Om kvelden var det julegateaapning i Cape Town. Kl.20. vart lysa skrudd paa og over 50 000 menneske jubla. Det var ogsaa einslags parade, som gjorde at heile greina egentlig minna litt om karneval. Ein ting som iallefall var merkeleg, var aa vera saa solbrent at du nesten dor av smerte og at ein kunne gaa rundt i t-skjorte SAMTIDIG som du liksom var paa ei julegateopning. Nei, detta e ikkje jul...



Etterpaa aat me grillmat, av alle ting, og eg og Christina bestemte oss for aa reise paa kino for aa sjaa den nye Twilight filmen, New Moon. Me visste ikkje kvar knoen var, saa me bestemte oss for aa utfordre sjebnen litt. Me satt oss inn i ein taxi og sa:"We are going to the cinema". Sjaaforen lurte paa om me meinte kinoen paa Waterfront og me svarte: "Yes, offcourse!" og provde aa vera saa lokalkjende som mogleg. Filmen var ein fantastisk opplevelse, sjolv om popcornet var daarlig og filmen var litt for klissette("I cant live without you", "You are my life now" bla bla). Men herregud, kroppen te Jacob varulven var meir enn nok for min del.
Etter filmen vandra me rundt og leita etter ein taxi (jada, veldig trygt) og kom oss tilslutt tilbake til Longstreet. Der gjekk me paa vaar favorittplass"The Dubliner" og mootte Ingvild, Maayke og danske Chipo og Michael (Torunn sin favoritt). Ingvild vart drita, sjolv om da va sondag og me hadde ein flott kveld.



Mandagen tibringte me ogsaa i Cape Town. Eg, Christina og Ingvild gjekk rundtom paa alle markedene og brukte alt for mykje penga, mens Maayke var paa stranda. Saa reiste me heim til Kayamandi, sakte men sikkert med minibusstaxi.

Tirsdag var det jobb igjen. Noko som eg gleda meg til. Den fantastiske barnehagen var saa fantasitsk som den leie aa vera og klokka vart fort 12. Daa eg kom tebake fraa lunj fekk me beskjed om at me kunne ta resten av dagen fri fordi elevane me har i ekstraklassane paa skulen ikkje var paa skulen. Dette er fordi det nermar seg sommarferie/juleferie (eg veit, desse to tinga hoyre rett og slett ikkje sammen) og dei fleste elevane faar reisa heim tidlig. Seinare paa dagen reiste me paa kino og kunne endeleg sjaa julefilmen, sidan det var 1.desember. Filmen, "A Christmas Carol" var ein enorm skuffelse, men heldigvis var popcornet godt!



Onsdag var ganske lik som tirsdag. Me var berre paa jobb til kl.12 i den flotte barnehagen og kunne ta resten av dagen fri. Eg fekk endeleg julekalendaren fraa mi utrulige flotte soster og va veldig glad.


Saa gjekk alt nedover... Dette va Ingvild og Christina sin siste dag i Kayamandi og eg gjekk med ein klump i halse heile dagen. Gud, eller ein eller annan ting, ville tydeligvis gjera dagen min ENDAA verre, for daa eg skulle ta ut penger i ein minibank vart kortet "slukt" og kom ikkje ut igjen. SUPERT! Heldigvis var Maayke med meg, sidan eg verken hadde batteri paa mobilen eller pengar. Eg fekk laant litt peng av ho og sprang over til ein saann tlf paa gata for aa ringe til banken.Dei kunne ikkje hjelpe meg sidan det var et internasjonalt kort. Eg fekk beskjed om aa sperre kortet (kvifor sperre kortet naar det er ingen penger innpa?) og ringe igjen neste dag.

Vell vell. Med penger eller utan. Me hadde avskjedsmiddag paa Cubana for Ingvild og Christina naakke som var super trist. Me maatte tilslutt skiljast og eg grein som ein tulling. For naakken flotte jente!

I dag tidlig vaakna eg opp og var trist trist trist og folte meg ganske aleina. Eg var paa jobb til 12 som dagene for. Etter det ringte eg banken og dei fortalte at dei sku prove aa finne kortet, men at det kunne ta 2-3 dager. Saa no er det berre aa vente og laane penger fraa Maayke.

Paa veg ned til internetten motte eg Nolita (altsaa barnehagetanta i den barnehagen eg ikkje ville vera i lenger). Det einaste ho sa til meg var at eg hadde vorte feit... Eg svarte med at det var fordi at eg provde aa bli mest mogleg afrikansk. Veldig greit aa faa bekrefta tankane dine av ei feit afrikansk dame. Eg haaper dei kommande dagane gaar fortare enn denne dagen har gaatt, for aa sei da saann...